Σε καθεμιά από τις παραπάνω περιοχές, το τυπικό και το τελετουργικό μέρος της λατρείας ήταν, φυσικά, διαφορετικό. Τα στοιχεία της λατρείας του όμως τους Δελφούς είναι τα πιο σημαντικά. Από τα αρχαιολογικά και επιγραφικά δεδομένα συνάγουμε ότι οι ιερείς του θεού ήταν δύο, ίσως και τρεις στον 1ο αι. π.Χ., και το αξίωμά τους ισόβιο. Η διαδοχή των ιερέων καθόριζε και το δελφικό ημερολόγιο. Ισόβιο ήταν και το αξίωμα του νεοκόρου, του οποίου οι αρμοδιότητες δεν είναι πλήρως γνωστές, θα πρέπει όμως να ήταν ένα είδος επιμελητή του ναού. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι ήταν παρών σε όλες τις πράξεις απελευθέρωσης δούλων, όπως προκύπτει από τις απελευθερωτικές επιγραφές. Ο  Πλούταρχος, ιερέας ο ίδιος επί μακρόν στους Δελφούς, μιλάει για τους Οσίους, ένα συμβούλιο απαρτιζόμενο από πέντε άνδρες με επικεφαλής τον «πρέσβυ των οσίων». Αυτοί ήταν παρόντες σε διάφορες τελετουργίες, θα πρέπει όμως να είχαν και κάποιον ρόλο στη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του ιερού. Διαχειριστικά καθήκοντα είχαν επίσης οι προστάται και οι επιμεληταί, οι οποίοι αναλάμβαναν διάφορα πρακτικού χαρακτήρα καθήκοντα κατά τις διάφορες εορταστικές εκδηλώσεις.

Κείμενο: Δρ. Αφροδίτη Καμάρα, Ιστορικός