Οι απαρχές της λατρείας του Απόλλωνα είναι δυνατόν να τεκμηριωθούν αρχαιολογικά στην περίοδο μεταξύ των ετών 1000-800 π.Χ. Στους Δελφούς η ύπαρξη του χώρου ως κέντρου λατρείας τεκμηριώνεται από το 860 π.Χ. και αναπτύσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια του 8ου αι. π.Χ. Άλλα σημαντικά ιερά του Απόλλωνα βρίσκονται στη Δήλο, τόπο γέννησης του θεού και της δίδυμης αδελφής του, της Άρτεμης, στη Φιγάλεια, όπου βρίσκεται ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα, αλλά και στα Δίδυμα, πόλη-ιερό κοντά στη Μίλητο, στην Κλάρο και στην Κολοφώνα και στα λιγότερο γνωστά, πλην πολύ πρώιμα (9ου αι. π.Χ.) ιερά στα Ύρια της Νάξου και στην Επίδαυρο. Η λατρεία του Απόλλωνα διαδόθηκε πολύ νωρίς και στη Ρώμη: με αφετηρία το μαντείο και το ιερό στην Κύμη της Μικράς Ασίας, η λατρεία εισήχθη στη Ρώμη το 431 π.Χ., προκειμένου να προστατεύσει τους Ρωμαίους από μια επιδημία. Ίσως ήταν η πρώτη ελληνική θεότητα που εντάχθηκε στο ρωμαϊκό πάνθεον.