Οικοδόμημα δωρικού ρυθμού, κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από γκρίζο ασβεστόλιθο με γαλαζωπές ανταύγειες από τα λατομεία του Προφήτη Ηλία, περιοχή δυτικά των Δελφών. Ο θησαυρός βρισκόταν λίγα μέτρα κάτω από την πρώτη στροφή της Ιεράς Οδού και είχε αφιερωθεί  από τους Θηβαίους για τη νίκη τους επί των Λακεδαιμονίων στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. Ήταν ο μεγαλύτερος σε διαστάσεις θησαυρός των Δελφών.

Λίγο μετά τη νίκη τους στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. επί των Λακεδαιμονίων, οι Θηβαίοι ανέθεσαν στο ιερό του Απόλλωνα έναν θησαυρό δωρικού ρυθμού., με διαστάσεις 12,29 επί 7,21 μ., που τον καθιστούσαν τον μεγαλύτερο θησαυρό των Δελφών. Βρίσκεται κοντά στη νοτιοδυτική γωνία του τεμένους του Απόλλωνος. Πρόκειται για οικοδόμημα ορθογώνιο, που εδραζόταν σε κρηπίδα με δύο βαθμίδες. Ολόκληρος ο θησαυρός ήταν κατασκευασμένος από τοπικό ασβεστόλιθο του Προφήτη Ηλία, που με τη σκληρότητά του αλλά και το γαλαζωπό-γκρίζο χρώμα του τονίζει ιδιαίτερα τις λιτές  γραμμές. Η αντίθεση με τη χάρη και την πολυχρωμία του γειτονικού του Θησαυρού των Σιφνίων θα ήταν αρκετά έντονη και εμφανής στον επισκέπτη των αρχαίων χρόνων. 
Το  οικοδόμημα περιέτρεχε ζωφόρος που αποτελούνταν από μετόπες και τρίγλυφα. Για την ακριβή αρχιτεκτονική μορφή του έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Πιθανόν να πρόκειται για ένα ενιαίο οικοδόμημα, χωρίς κίονες, με δύο θύρες στις στενές πλευρές και με κάθετο τοίχο που είχε χαρακτήρα αντερείσματος. Φαίνεται πως είχε δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην εξασφάλιση της στατικότητας του κτιρίου. Ο χώρος του σηκού φωτιζόταν με ένα άνοιγμα στον δυτικό τοίχο.